Αυτό το χωριό των Κοντοβουνίων πραγματικά έχει μια ιδιαίτερη προοπτική ή καλύτερα «αποστολή». Όπως το συναντάς τόσο περιποιημένο εκεί στα 690 μέτρα υψόμετρο, με τα φροντισμένα σοκάκια τα παλιά πετρόχτιστα σπίτια και τη μοναδική θέα θαρρείς πως έχει έρθει για παραθερισμό. Οι φιλόξενοι κάτοικοι και το μικρό γοητευτικό καφενείο στο κέντρο του χωριού μου θύμισαν άλλες εποχές που στην Ελλάδα ευημερούσε ο ορεινός τουρισμός ή όπως το λέγαμε τότε παραθερισμός. Ένα στολίδι αθέατο το όμορο Κρυονέρι ή αλλιώς Σαρακινάδα το βρίσκεις ψηλά μετά τον Αετό και την Πολυθέα και σαν το βρεις δεν θέλεις να φύγεις. Η γραφικότητα η γαλήνη μα κυρίως η φιλοξενία των ντόπιων σε μαγνητίζουν και θέτουν στο επίκεντρο των οραμάτων κάποιου που θέλει να κατοικήσει ή να περάσει ημέρες γαλήνης και αναψυχής σε ένα χωριό. Τόσο η θέα όσο και η φύση που εδώ απλώνει το πέπλο της από άκρη σε άκρη προσφέρουν στον περιηγητή αλλά και σε αυτόν που θα μείνει για ημέρες εδώ , ψυχική γαλήνη ευεξία και δύναμη για την καθημερινότητα του. Στο χωριό πέρα των  πολιτιστικών μνημείων που αξίζει να επισκεφθείτε υπάρχει, βρίσκεται η προτομή του ήρωα Παναγιώτη Γιαννόπουλου (δεκανέας καταδρομών) που έπεσε ηρωικά στην Κύπρο. Μια υπενθύμιση πως το χωριό όπως και τα Κοντοβούνια στους αιώνες «γέννησαν» ήρωες και ανθρώπους που αψήφησαν τον θάνατο μπροστά στην ελευθερία της πατρίδας τους από την εποχή της Τουρκοκρατίας.

Κειμενο; Γιάννης Λάσκαρης

Φωτο-ρεπορταζ: Άρης Μπαρκούρας.